แล้วเขาก็พูดว่า.. “ใครอยากได้แบงค์ 1,000 บาท นี้บ้าง?” คนทั้งห้อง ต่างก็พากันยกมือขึ้นทุกคนน !!
(แน่นอนละ ใครจะไม่อยากได้ละ จริงไหม?)
เขาก็พูดต่อว่า.. “ฉันจะให้เงินแบงค์ 1,000 บาทนี้.. แก่หนึ่งในพวกท่าน…แต่ครั้งแรกนี้..ฉันจะทำอย่างนี้”
เขาเริ่มที่จะขยำๆ เงินนั้น แล้วเขาก็ถามอีกว่า ..
“ใครจะยังต้องการมันอีก?” คนทั้งห้องต่างก็ยังคงยกมือขึ้นทั้งหมดเหมือนเดิม“ดี” …..เขาตอบ
“แล้วถ้าฉันทำอย่างนี้ล่ะ” และเขาก็ทิ้งมันลงที่พื้น.. เริ่มที่เหยียบย่ำมัน..ด้วยรองเท้าของเขา แล้วเขาก็เก็บขึ้นมา….
ขณะนี้..มันทั้งยับยู่ยี่และสกปรก….
“ตอนนี้…ใครยังต้องการมันอีก?” ก็ยังคงมีคนยกมืออีก..
ตอนนี้……คุณได้เรียนรู้บทเรียน ที่มีคุณค่ามากที่สุดบทหนึ่งแล้วว่า..
ไม่ว่าฉันจะทำอะไรกับเงิน….คุณก็ยังต้องการมันอยู่ดี เพราะว่า.. มันไม่ได้ลดคุณค่าในตัวมันลงเลย…….มันก็ยังคงมีค่า 1,000 บาท อยู่นั่นเอง
เหมือนกับหลายๆ ครั้ง..ในชีวิตของเรา ที่ถูกทิ้ง.. ถูกเหยียบย่ำ .. และถูกทำให้สกปรก..
โดยสิ่งที่เราตัดสินใจทำมัน และสภาพแวดล้อมที่เราเจอ ทำให้เรารู้สึกว่า.. คุณค่าของเรา-ลดน้อยลง
แต่ไม่ว่าอะไร..ที่ได้เกิดขึ้นหรืออะไร..ที่จะเกิดขึ้นคุณไม่เคยสูญเสีย–คุณค่าในตัวเอง คุณเป็นคนพิเศษ..
อย่าลืมมันตลอดไป…อย่านำความผิดหวัง..ของเมื่อวาน มาบดบังความฝัน..ในวันพรุ่งนี้
ขอบพระคุณที่มา : chonburipost.com