นี้เป็น การเขียนกระทู้ ครั้งแรก คะ ข้อความอาจจะฟัง แปลก, บวกกับเรา ไม่ได้ เขียนข้อความยาวๆเป็น ภาษาไทย มา ตั้งแต่ อายุ 17 ! ตอนนี้ ก็ 30 แล้ว. ถ้า สะกด คำไหนผิด ก็ขอ อภัยล่วงหน้า นะคะ
เข้าเรื่องเลย ดีกว่า หนึ่งในความทรงจำแรกๆ ในวัยเด็ก ของ จขกท คือ ชีวิตใน สลัมคะ คือ พอเริ่ม ที่ จะจำความได้ สลัม คือ Neighborhood และ playground ของ จขกท คะ. และ นั้นคือ สิ่งแวดล้อมเดียว ที่ จขกท ทราบ และ ชิน และเพราะฉะนั้น จขกท ก็ ไม่ทราบ ว่า อะไร คือ สลัม หรือ ความจน เพราะ ตอนนั้น ก็ อายุแค่ 4-5 ขวบ คะ ทราบแต่ว่า พ่อ กับ แม่ ไม่ค่อย มี ความสุข และ ทะเลาะ ตบตี กัน บ่อยๆ.. แม่ร้องไห้ ทุกวัน และ พ่อ เมาเหล้า บ่อยๆ และ ไม่ค่อย กลับ มา ที่ ห้องเช่า คะ. หนึ่งใน การ keeping myself entertained ในวัยเด็ก คือการมองลอดพื้น ห้องเช่าที่เป็น กระดานซี่ๆ ลงไป แล้วจ้องมอง น้ำคลำ ใต้พื้น ที่มี หนอน ดิ้นๆ คะ.. ตอนเด็กๆ จขกท ชอบ จ้อง มอง และ สังเกตุ ว่า มัน มี movement ยังไง, มันจะไป ไหน..สิ่งนั้น นั้นคือ หนึ่งใน entertainments คะ ผสมกับ การไป วิ่งเล่น , คุ้ยหาของ, กับ ขุดดิน ในสลัม ในวัยเด็ก ของ จขกท.. อาหาร เกือบ ทุกมื้อ ก็ แกงหนึ่งถุง คลุกข้าว แล้ว ทานทั้งคนอบครัว คะ เอาเป็น ว่า ทุกคนเห็นภาพนะคะ ว่า จขกท เติบโต มาใน สังคม แบบไหน ( จริงๆ ไม่อยาก เขียนยาว คะ และ ไม่อยาก ให้ กลายเป็น กระทู้ Drama เพราะ เดี่ยวจะหลุดประเด็น)
พอ ขึ้นประถม 1 พ่อ กับ แม่ ไม่มี แม้แต่ จะเงิน จ่าย ค่าเช่าห้อง ใน สลัม พวกเรา ก็เลย ย้าย ไป อยู่ กับ พี่สาวแม่ ที่ มีที่ ใกล้ๆ กับ รางรถไฟคะ. ที่ตรงนั้น มี กระต๊อบ (หลังคา ใบไม้ เรียก ว่า หลังคาจาก รึเปล่า?) ช่วงนั้น พ่อ กับ แม่ เริ่ม ทะเลาะ กัน ถี่ขึ้นคะ แม่ เริ่ม ไม่กลับ บ้าน และ พ่อ ก็ ไปๆ กลับๆ คะ.. พ่อ เริ่มใช้ ยาเสพติด meth และ เคย พาเพื่อน มา ที่ บ้าน และ นั้ง เสพ กันต่อ หน้า ต่อ ตา จขกท คะ. พ่อ เมาเหล้าแล้ว อาระวาด ส่งเสียงดัง นี้ ก็ เป็นเหตุการณ์ ประจำ ที่ จขกท เติบโตมากับมัน คะ. หลังๆ แม่ ไม่กลับ บ้าน เลย เป็น ครึ่งปี คะ.. จขกท จำ ความรู้สึก ที่ไป นั้งรอ แม่ที่ สถานีรถไฟ และ หวังว่า แม่ จะ กลับ มา ขบวน นี้ ขบวนนั้น.. แต่ ก็ เดินคอ ตก กลับ มา ที่บ้านทุกวันคะ. ช่วงนั้น เป็น ช่วง ชีวิต ที่ จขกท อยาก ลืม ที่สุด คะ. เริ่มโต แล้ว และ เริ่ม รับรู้ ความเป็น จริง ว่า เรา ขาดแคลน ทุก อย่าง.. ความรัก, เงินไป โรงเรียน หรือ ซื้อ ขนม, ความอบอุ่น.. เริ่มเข้าใจ ว่า ชีวิต ไม่ใช่ แค่ วิ่งเล่น, ขุดดิน หรือ จ้องมอง หนอน น้ำคลำ แล้ว, ชีวิต ต่อจาก นี้ คือ ต้อง อยู่ให้ ผ่าน วันนี้ไป แล้ว พรุ่งนี้ ค่อย ว่า กัน ใหม่ ..มีหลายครั้ง ที่ จขกท อยาก ฆ่าตัวตาย คะ เพราะ เกลียดช่วงชีวิต ที่เป็นอยู่ตอนนั้น มาก. ตอนนี้ จขกท ขอบคุณ พระเจ้า ที่ ยังกัดฟัน อดทน ข้ามผ่านความคิด ฆ่าตัวตาย มาได้. Keep in mind นะคะ ว่า ตอนนั้น จขกท ยังเรียน อยู่ แค่ ประถม ต้น คะ. ตอนเด็ก จขกท มีโรค ประจำตัว คือ หอบหืด รื้อรัง คะ, นั้น คือ หนึ่งในเหตุผล ที่ อยาก จะ ฆ่าตัวตาย ด้วย. พี่สาวของคุณ แม่ ที่อยู่บ้านติดกัน ก็ ช่วยเหลือ พอ ที่จะช่วยได้ คะ แต่ ท่านก็ ลำบากทางการเงืนมาก เช่นกัน.. จขกท อยู่ รอดในช่วงเด็ก มาได้ เพราะ ไป ช่วยพี่สาว ของแม่ อีกคน ซึ่งท่านมีร้านขายของอยู่ในตลาด สดแห่งหนึ่ง แบกของ และ ส่งของ ให้ลูกค้า ของท่านใน ตลาดคะ. ตอนนั้น จขกท บอก กับตัวเองตลอด ว่า ต้องผ่านช่วงเวลา ใน วัยเด็กให้ ได้ และ ต้อง เรียน ให้ เก่งที่สุด เพราะ นั่นคือ ทางเดียวที่ เรา จะเอาตัวเอง ออกมาจาก สถาณการณ์ ที่เป็น อยู่. จขกท เชื่อมา ตลอดคะ ว่า การศึกษา คือ key ของการประสบความสำเร็จในชีวิต.
จุดหักเห คะ เริ่ม เป็น สาว ตอน อยู่ ม. ปลาย จขกท ไปเจอ กับแฟน คนแรก ที่ โบส ที่ คะ (จขกท นับถือ พระเยซูเจ้าคะ) แฟน คนนั้น เพิ่งเรียน จบ จาก US และ เพิ่งมาอยู่ กทม คะ. สรุป สั้นๆ นะคะ พอ จบ ม.ปลาย จขกท ก็ มาเรียน ต่อ ที่ US คะ. มากับแฟน คะ ช่วงนั้น แฟน ก็ มาต่อ ป.โท คะ. ตอนนั้น จขกท ก็ ทำงาน เสริฟ ที่ ร้าน อาหาร ไทย และ ญี่ปุ่น หลังจาก เลิกเรียน ทุกวัน คะ... ตอนนั้น เรา แชร์ รถยนต์ 1 คัน ร่วมกัน คะ แต่ ส่วนใหญ่ จขกท จะ ปั่น จักรยาน ไป ทำงาน เองคะ.. หลังจากนั้น ไม่ถึง 2 ปี ก็ มีเหตุการณ์ ทำให้เรา ต้อง เลิกกันคะ.. ตอนนั้น ก็ ยิ่งต้อง ขยันมากไป อีก คะ ทำงาน ร้านอาหาร ฟาสฟู้ต เพิ่มด้วย ทำทุกอย่าง ร่วมถึง ขัดห้องน้ำ ด้วย. รวบสั้น เลย นะคะ ตอนนี้ จขกท เป็น หมอฟัน ที่ นี้คะ.
สิ่งที่ อยาก ให้คนที่มาอ่าน ได้ไป จาก กระทู้นี้ นะคะ
1. อย่านำ ความไม่พร้อมของชีวิต วัยเด็ก มาเป็น ข้ออ้างในการ ที่จะ ไม่พยายาม สู้ ชีวิต คะ. Drama นั้น ไม่มีอะไร มากกว่า ความบันทอน ของ ชีวิต คะ. ทุกคน มี drama ในชีวิต ของทุกคนทั้งนั้น!
2. ไม่มีใคร เลือก เกิดได้ คะ .. จขกท เกิดมากับ ความ ไม่พร้อม ทุกอย่าง... แต่เรา เลือก ที่จะ ต้อสู้ กับ ความลำบาก นั้นได้ และ เลือกที่ จะ เอาตัวเอง ออก มาจาก สถานการณ์ นั้นได้ คะ. และที่ สำคัญ คุณต้อง เลือก ทางเลือก ที่ คุณ จะไม่ Regret คะ. ต้องเป็น ทางเลือก Doesn't keep you from sleeping at night from shame. คะ เพราะ สิ่งหนึ่ง ที่สำคัญที่สุดในชีวิต คือ การที่เรา มีความสุขใจ และ มีความสุข กับ ตัวตนที่เรา เป็นคะ. อย่า cut corners หรือ หา ทางลัด ง่ายๆ (ที่ผิด) ที่จะ ประสบความสบความสำเร็จ ในชีวิต คะ. เพราะ คุณต้อง อยู่ กับ ตัวเอง กับใจ ตัวเองไป ตลอด ชีวิต.
3. เพื่อน ที่ดี สำคัญ มาก!
4. ห้ามขี้เกียจ! ความขี้เกียจคือ โรคร้าย คะ
5. Positive thinking is everything
. 6. อย่าทำทุกอย่างเพื่อเงิน คะ. ความหมายที่ต้องการสื่อคือ อย่าให้เงินมาเป็นจุดหมายสูงสุดในชีวิต ของคุณ แต่ จขกท ไม่ได้ส่งเสริมให้ ไม่ทำงาน นะ คะ.. ต้องขยัน คะ ต้องเก็บเงินเพราะ เงินสามารถข่วยให้มาตรฐาน ชีวิตดีขึ้นได้ คะ. จริงๆ การวางแผนการเงินนี้ สำคัญมากคะ แต่นั้นก็ อีกประเด็น. ความหมายของคำว่าประสบความสำเร็จ ของทุกคน อาจต่างกันไป แต่ อย่าไป วัดค่าของคน และความประสบความสำเร็จ จาก ต้องมีเงินมากมายมหาศาล คะ. เมื่อชีวิตถึงจุดที่เรา มีความสุขมาจากข้างใน มีความสุขกับ ตัวตนของเรา จขกท คืดว่า เงิน ก็ไม่ได้ นำความสุขเพิ่มขึ้นมาให้ชีวิตคะ.
7. สรุปนะคะ อย่าถ้อถ้อย กับ ความโชคร้าย ที่คุณ ประสบอยู่ อย่า ไปยอมแพ้ คะ. ตอนนี้ คุณ อาจจะ เหนื่อย, ท้อแท้, ไม่เห็น ปลายทาง หรือทางออก ที่ดีแต่ อย่าลืม นะคะ ว่า ยกเว้นธรรมชาติ เกือบทุกสิ่งที่มีอยู่ในโลกนี้ มนุษญ์สร้าง มาทั้งนั้น คะ. คุณก็ เป็น มนุษย์ คนหนึ่ง เพราะฉะนั้น คุณ อยากสร้างอะไร ให้ตัวเอง ก็ ย่อมทำได้ ระ. ทุกอย่างเริ่ม ต้น ที่ใจ คะ.ทุกอย่าง ที่คุณ อยากเป็น,อยากได้ มัน เป็น ไป ได้คะ ตราบใด ที่ คนยังมี ความหวัง แต่คุณ ต้อง ตั้งเป้าหมายและ จ้องไว้ อย่าให้หลุดคะ .. และ เมื่อคุณ ถึงเป้าหมาย แล้ว ก็ อย่าลืม ที่จะ หันไป มอง คนที่ เข้า ต้องการ ความช่วยเหลือ, คนที่เค้า ยัง หลุด ออก มาจาก ความโชคร้าย นั้น ไม่ได้ นะคะ. การคิดดี, การ respect คนรอบๆ ข้างคุณ, การ มีน้ำใจ คือ สิ่ง สำคัญ ในการ ใช้ ชีวิต อย่าง มี ความสุขคะ. Work hard Stay humble, be kind
ที่ร่ายยาว และใช้เวลา เขียน เกือบ สองชั่วโมง นี้ จขกข มี จุดประสงค์ หลัก อย่างเดียวคะ อยากให้กำลังใจ คุณ คะ. เหมือน จขกท เคยได้ จาก อาจารย์ ที่เคยกำลังใจ จขกท ตอนเด็ก. มันอาจเป็น แค่คำพูด คะ แต่ เราไม่มีทางรู้ได้ หรอก ว่า คนที่เค้า กำลังสู้กับปัญหา พอได้รับ คำพูดให้กำลังใจ นั้น มันทำให้ เค้า เก็บไป เป็นกำลังใจ ในการต่อสู้ชีวิต ได้แค่ไหน. ถ้ากระทู้นี้ ได้สร้างกำลังใจ ให้ เพียงแค่ คน คนหนึ่ง, เด็ก คนหนึ่ง จขกท ก็ คิดว่า นี้ เป็น สองชั้วโมง ที่คุ้มค่าคะ.
ที่มา https://pantip.com/topic/36538282