พระองค์ทรงเก็บตั้งแต่รถเก๋งเปิดประทุนรถยนต์หลากยี่ห้อ รถจี๊ป รถมอเตอร์ไซด์ รถทหารปิดและเปิดประทุน รถม้า รถลาก รถตำรวจ กระทั่งรถผสมปูน รถพยาบาล รถแท็กซี่ รถบรรทุกฯลฯ โดยในครั้งหนึ่งทรงพระราชทานสัมภาษณ์ถึงรถเล็กๆเหล่านี้ ว่า
“ชอบรถกับเครื่องบิน แต่รถนี่ชอบมากกว่า”
เหตุผลที่พระองค์ทรงชอบสะสมรถเล็กนั้นเพคะ
“ตอนเด็กๆชอบเครื่องยนต์กลไก แล้วมันก็เป็นการแสดงวัฒนธรรมและพัฒนาการทางเทคโนโลยี่อย่างหนึ่ง ของเล่นเมื่อเด็กๆเท่าที่ยังเหลืออยู่คือของเล่นสมัยนี้ก็มี แต่มันไม่เหมือนของเล่นเมื่อ20ปีก่อน มันก็เป็นไปตามสิ่งแวดล้อม”
พระองค์ทรงมีรถเล็กๆที่สะสมไว้สักกี่คันเพคะ
“มีเป็นร้อย”
ทรงจำได้ไหมเพคะว่า คันไหนเป็นคันแรก
“ก็จำได้ว่ารุ่นไหนเป็นรุ่นแรก จำได้ว่าใคร ตอนเด็กๆคนเค้าให้ พอโตก็ซื้อเอง เวลาไปเมืองนอกก็ซื้อ ปัจจุบันก็ยังซื้อ ซื้อรถ ซื้อเครื่องบินหรืออะไรเล็กๆที่มันน่ารัก อะไรที่มันมีศิลปมีความละเอียดก็สะสม ก็ซื้อเวลาไปเมืองนอก”
เมื่อทรงพระเยาว์ทรงโปรดรถคันไหนมากที่สุดเพคะ
“ตอนเด็กๆชอบรถคันนี้ เป็นรถสปอร์ตเปิดประทุนยี่ห้อMG รุ่นนี้เหมือนกัน สมัยก่อนถ้าเขาออกรถใหม่เขาก็จะทำรถคันเล็กๆออกมาด้วย ส่วนคันนี้เป็นเบนซ์300 ปี1995 ผู้ใหญ่มีเราก็มีบ้าง แต่เป็นรถคันเล็กๆ ที่มีประตูเปิดปิดข้าง รถรุ่นหลัก ประตูเปิดไม่ได้ รถเบนซ์บางคันดินน้ำมันเกาะเต็มไปหมด เป็นเบนซ์ช้ำเลือดช้ำหนองและทาสีซ้ำอีก แล้วรถตำรวจนี่เขียนเบอร์เองยังอยู่”
ทรงเปลี่ยนความโปรดไปเรื่อยๆเป็นยุคๆไหมเพคะ
” ไม่ค่อยเปลี่ยน รถเดี๋ยวนี้ยังชอบเหมือนเดิม แต่มาเล่นของจริง ของเก่าก็ยังชอบอยู่ สมัยก่อนชอบรถโฆษณา รถคอมเมอร์เชียลอะไรพวกนี้มันน่ารักดี รถทหารเปิดประทุนรุ่นนี้เป็นรุ่นแรก ผู้ใหญ่เขาเสียดาย เขาเก็บ กลัวพัง ถามทำไมไม่ให้เล่น เขาบอกถ้าโตแล้วจะเก็บไว้เป็นตัวอย่าง รถผสมซีเมนต์นี่ก็รุ่นแรก พวกคันเล็กๆเหล็กๆรุ่นแรก นี่รุ่นหลัง เห็นไหมมีสแว๊บกี้สำหรับคนหนุ่มคนสาว”
.
.
.
.
.
.
บทพระราชทานสัมภาษณ์นิตยสาร ดิฉัน เมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม 2529