ฮาวเวิร์ด ชูลท์ซ (Howard Schultz) เกิดเมื่อวันที่ 19 กรกฎาคม ในปี 1953 ในย่าน Brooklyn, New York พ่อของเขาคือ Fred Schultz เป็นอดีตทหารในกองทัพสหรัฐฯ และแม่ของเขา Elaine Schultz โดยมีพี่น้องอีก 2 คน คือ Ronnie ผู้เป็นน้องสาว และพี่ชายของเขา Michael เขาเติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่ยากจน พ่อและแม่ของเขาต้องรับจ้างทำงานรายวันและมีชีวิตขัดสน
ฮาวเวิร์ดเล่าให้ฟังว่า ตอนที่เขาอายุได้ 7 ขวบ เขาเห็นพ่อของเขาประสบอุบัติเหตุข้อเท้าแตกจนไม่สามารถออกไปรับจ้างขับรถส่งของได้อีก แถมยังไม่มีประสุขภาพและไม่มีเงินมากพอที่จะไปหาหมอ ครอบครัวของฮาวเวิร์ดจึงมีรายได้เพียงซื้ออาหารเลี้ยงปากท้องไปวัน ๆ เท่านั้น
ตอนที่ฮาวเวิร์ดอายุได้ 12 ขวบ เขาทำงานเป็นคนขายหนังสือพิมพ์และทำงานที่ร้านกาแฟแถว ๆ ย่านที่พักอาศัย
และเมื่อเขาอายุได้ 16 ปี ก็ได้เข้าไปรับจ๊อบที่ร้านขายขนสัตว์เพื่อนำไปทำเป็นเสื้อขนสัตว์ ซึ่งเป็นงานที่หนักมากงานหนึ่งสำหรับเขาในตอนนั้น แต่นั่นมันก็เพาะบ่มให้เขามีความขยันและอดทนต่อความยากลำบาก
แต่ด้วยความที่เขามีความโดดเด่นและมีทักษะทางด้านกีฬา จึงได้รับทุนไปเรียนต่อในมหาวิทยาลัยนอร์ทเทิร์น มิชิแกน ในปี 1971 และจบการศึกษาระดับปริญญาตรีด้านการสื่อสารมวลชน ในปี 1975 เขาได้เข้าทำงานเป็นผู้บริหารทีมขายที่บริษัท Xerox ในปี 1979 เขามีโอกาสเข้าทำงานในตำแหน่งผู้บริหารของบริษัทสัญชาติสวีเดน ที่ Hamamaplast ซึ่งเป็นบริษัทผู้ผลิตเครื่องใช้ไฟฟ้าภายในบ้านรวมไปถึงเครื่องบดกาแฟที่ส่งให้กับร้านอย่าง Starbucks อีกด้วย และฮาวเวิร์ดก็ค้นพบว่ามีบริษัทเล็ก ๆ แห่งหนึ่งที่ชื่อ Starbucks นั้น สั่งเครื่องชงกาแฟจากบริษัทของเขามากกว่าร้านอื่น ๆ เขาจึงตัดสินใจนัดพบและพูดคุยกับเจ้าของร้าน Starbucks และเดินทางไปยัง Seattle
เชิญรับชมคลิปวิดีโอ
โดย บริษัท Starbucks Coporation เป็นร้าน Coffee Shop อยู่ในเมือง Seattle ที่ก่อตั้งโดยพาร์ทเนอร์ 3 คน คือ Jerry Baldwin ซึ่งเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ, Zev Siegl คุณครูสอนประวัติศาสตร์ และ Gordon Bowker เป็นนักเขียน ซึ่งทั้งสามคนนี้มีความหลงใหลในการดื่มกาแฟเป็นอย่างมาก จึงตัดสินใจที่จะหุ้นส่วนกันเพื่อเปิดร้านกาแฟเล็ก ๆ ใน Seattle โดยชื่อ Starbucks นั้น มีที่มาจากตัวละครหนึ่งในนิยายที่ชื่อว่า Herman Melville’s novel “Moby-Dick.” ซึ่งเป็นนางเงือกสองหาง จึงกลายเป็นที่มาของสัญลักษณ์โลโก้ของ Starbucks ในปัจจุบันนี้นี่เอง
และหลังจากที่ฮาวเวิร์ดได้ลองชิมกาแฟที่ร้าน Starbucks เขาก็ตกหลุมรักในตัวธุรกิจนี้ในทันทีทันใด และความคิดหนึ่งก็พุ่งขึ้นมาในหัวของเขาว่า ไม่ว่าจะยังไงฉันก็จะต้องเป็นส่วนใดส่วนหนึ่งของธุรกิจนี้ให้จงได้ ซึ่งคำแนะนำแรกจากฮาวเวิร์ดที่แนะนำต่อ Jerry Baldwin ว่า ร้านกาแฟของเขานั้น มีศักยภาพมากพอที่จะเปิดสาขาเพิ่ม และในวันรุ่งขึ้นฮาวเวิร์ดก็ถูกเชิญชวนให้ไปเป็นผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดที่ร้านของ Starbucks ในค่าจ้างที่น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของเงินเดือน ณ ปัจจุบันซะอีก และในปี 1982 Howard Schultz ก็ตัดสินใจย้ายมาทำงานที่ร้าน Starbucks ใน Seattle
ต่อมาในปี 1983 ขณะที่ฮาวเวิร์ดอยู่ในระหว่างการเดินทางเพื่อจัดซื้อสินค้า เขาก็ได้พบกับร้านกาแฟแห่งหนึ่งในเมืองมิลาน ประเทศอิตาลี ซึ่งในร้านนี้ทำให้เขาเห็นว่าร้านกาแฟ ไม่ได้จำเป็นต้องขายแค่กาแฟเสมอไป แต่ร้านกาแฟยังเป็นที่พบปะของผู้คนในชุมชนอีกด้วย ทำให้ฮาวเวิร์ดนั้นเกิดไอเดียขึ้นมาว่าอยากทำให้สตาร์บัคส์กลายเป็นแบบนี้บ้าง เขาจึงนำความคิดที่ว่านี้ไปเสนอกับผู้ก่อตั้งของสตาร์บัคส์ แต่กลับไม่มีใครยอมรับ เพราะมองว่านี่ไม่ใช่ทิศทางของสตาร์บัคส์ ฮาวเวิร์ดจึงตัดสินใจลาออกจากสตาร์บัคส์ในปี 1985
หลังจากที่ออกจากสตาร์บัคส์แล้ว ฮาวเวิร์ดต้องการเงิน 4 แสนดอลล่าร์ฯ (หรือราว ๆ 12 ล้านบาท) เพื่อที่จะเปิดร้านใหม่ของตัวเอง โดยการใช้เงินที่เก็บหอมรอมริบของตัวเอง และหยิบยืมเงินจากคนอื่น ๆ แล้วส่วนที่เหลือทั้งหมดก็กู้ยืมจากธนาคาร นำมาเปิดร้านกาแฟที่ชื่อว่า อิล จออร์นาเล (il Giornale) ซึ่งร้านกาแฟของเขาก็ได้รับความนิยมมาก เพราะแค่เปิดเพียงวันแรก ก็มีลูกค้ามาอุดหนุนทันทีกว่า 300 คน จึงทำให้เกิดความคิดที่จะขยายสาขา
1 ปีต่อมาฮาวเวิร์ดได้ยินข่าวมาว่า ผู้ก่อตั้งสตาร์บัคส์ได้ประกาศขายร้านสตาร์บัคส์ ในราคา 4 ล้านดอลล่าร์(ราว ๆ 124 ล้านบาท) เนื่องจากไม่สามารถควบคุมคุณภาพของสินค้าได้ดีพอเมื่อตอนที่ร้านเริ่มขยายตัว ฮาวเวิร์ดจึงนำแผนการขยายธุรกิจไปเสนอนายทุนและหนึ่งในนั้นก็คือ Bill Gates ผู้ก่อตั้ง Microsoft ที่ก่อนหน้านี้ก็เคยลงทุนใน McDonald มาแล้วด้วย
แล้วก็เป็นไปด้วยดีโดยทั้งสามผู้ก่อตั้งสตาร์บัคนั้นก็ได้ก้าวออกมาจากธุรกิจแล้วอิ่มเอมไปกับรางวัลชีวิตที่พวกเขาสมควรได้รับ โดยในที่สุดฮาวเวิร์ดก็ได้กลายเป็นเจ้าของ Starbucks อย่างสมบูรณ์แบบแต่เพียงผู้เดียวและกลายเป็นผู้จัดการร้าน Starbucks สาขาแรกที่ Seattle เขาจึงรวมร้านนี้เข้ากับร้านของเขาและตั้งชื่อบริษัทว่า “Starbucks Coffee Company”
Howard Schultz ได้ให้คำสัญญากับเจ้าหนี้ของเขาว่า ภายใน 5 ปี เขาจะเปิดสาขาให้ได้จำนวน 125 แห่งในสหรัฐอเมริกา โดยใช้โมเดลการขยายสาขาแบบแฟรนไชส์โดยมีต้นแบบการขยายแบบ McDonald และในที่สุด ในปี 1992 เขาก็สามารถขยายสาขาได้มากกว่าที่พูดเอาไว้ตอนแรกเสียอีก